Τίς ο σείων στο προσκέφαλό μου
βασιλείες χολής και αιμάτων,
ουρανούς θειαφένιους
και όξους πελάγη.
Ποιά φωνή μεταστάσα τα ορίζει τούτα;
Εναντίον μου, κόσμοι ολόκληροι,
εναντίον μου, και ενώ κοιμάμαι,
με τα χέρια μου δεμένα
ανυπεράσπιστος όλως.
Ομίχλες πεζές και έφιππες,
ομίχλες διοικούμενες
από καπνούς αγνώστους μου και εντός μου θαμμένους,
να με σβήσουν προελαύνουν.
Και γκρεμίζονται τείχη,
των πόλεων τα κάστρα εκείνα
που με προστάτευαν.
Και γκρεμίζονται οι πύργοι,
οι ευθυτενείς
φρουροί του ύπνου μου.
Και ο άνεμος,
η Γη,
η νύχτα.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου